യയാതി 

ഞാനിന്ന് അലകലൊഴിഞ്ഞ തീരം ...

ആസ്വദകരില്ലാത്ത ഗായകൻ ...

ജരാനരകൾ ബാധിച്ച പടുവൃദ്ധൻ ..

ചിതലരിച്ച അകത്തളങ്ങളിലെ കെടാവിളക്കായി ..

ഇന്നും എന്നിലെ പ്രണയം...

നിന് ലപനമിന്നും മായാതെ മറയാതെ എന്നിൽ ...

അതെ ..

എൻ പ്രണയതിനിന്നും യൌവ്വനം ...

നിറങ്ങലോഴിയാത്ത ചായകൂട്ടു ആണെന്മനം ...

ഒരായിരം വർണ്ണങ്ങൾ കൊണ്ട് ചിത്രം 

വരക്യാനാഗ്രഹിച്ച ചിത്രകാരനാണ് ഞാൻ ...

നിന് ഓർമകൾ ഇന്നും എൻ  ജീവശ്വാസം ...

എൻ  മനം കൊതിക്യുന്നു വീണ്ടുമൊരു 

'യയാതി ' ആകുവാൻ ..

ഒരു പക്ഷെ ..!
മാലോകർക്കു യയാതി നീചനാകാം...

ജന്മം നൽകിയ പുത്രനു തൻ ജരാനരകൾ സമ്മാനിച്ച്‌ 

യൌവ്വനം കവർന്നെടുത്ത നീചൻ ..

എല്ലാം ഒരു ചിതയിൽ കത്തിയെരിയാൻ 

പോകുന്ന വാർദ്ധക്യത്തിൻ പേ ചിന്തകൾ മാത്രം ...

  ഞാൻ.....

ശിഖണ്ഡി......

ഭാരതീയത്തിലെ വീരയോദ്ധാവ് ..

ചരിത്രനായകൻ ..

വാഴ്ത്താൻ വാക്കുകളേറെ ..

യാഥാർത്ഥ്യം അങ്ങു കാണാമറയത്ത് ...

ഞാൻ....

ചതിയുടെ ഭാരത പര്യവേഷം ...

ഭീഷ്മർ ...എന്നിലെ സ്ത്രീയുടെ ഇര...

അന്ന്...അത് സത്യത്തിനു വേണ്ടിയുള്ള യുദ്ധം....

തിരിഞ്ഞുനോകുമ്പോൾ ..

അസത്യതിനുവേണ്ടി ചരമമടഞ്ഞ മഹാരഥന്മാർ ...

ചിന്തികേണ്ടിയിരിക്കുന്നു ..

സത്യമെന്ത് ?....അസത്യമെന്ത് ? .....

ശപഥം പാലിച്ച ഭീഷമരോ ?.

ആയുധമായ് മാറിയ ഞാനോ ?....

ആരാണ് സത്യം?.....ആരാണ് അസത്യം?....

മാറ്റുവാൻ സമയമായി ...പുനർ ചിന്തക്യുസമയമായി .....

വീണ്ടുമൊരു വ്യാസൻ ജനികകുമോ ?..

എൻറെ പാപജന്മം മറക്കാൻ....

എനിക്യു മോക്ഷം തരുവാൻ ...