യയാതി 

ഞാനിന്ന് അലകലൊഴിഞ്ഞ തീരം ...

ആസ്വദകരില്ലാത്ത ഗായകൻ ...

ജരാനരകൾ ബാധിച്ച പടുവൃദ്ധൻ ..

ചിതലരിച്ച അകത്തളങ്ങളിലെ കെടാവിളക്കായി ..

ഇന്നും എന്നിലെ പ്രണയം...

നിന് ലപനമിന്നും മായാതെ മറയാതെ എന്നിൽ ...

അതെ ..

എൻ പ്രണയതിനിന്നും യൌവ്വനം ...

നിറങ്ങലോഴിയാത്ത ചായകൂട്ടു ആണെന്മനം ...

ഒരായിരം വർണ്ണങ്ങൾ കൊണ്ട് ചിത്രം 

വരക്യാനാഗ്രഹിച്ച ചിത്രകാരനാണ് ഞാൻ ...

നിന് ഓർമകൾ ഇന്നും എൻ  ജീവശ്വാസം ...

എൻ  മനം കൊതിക്യുന്നു വീണ്ടുമൊരു 

'യയാതി ' ആകുവാൻ ..

ഒരു പക്ഷെ ..!
മാലോകർക്കു യയാതി നീചനാകാം...

ജന്മം നൽകിയ പുത്രനു തൻ ജരാനരകൾ സമ്മാനിച്ച്‌ 

യൌവ്വനം കവർന്നെടുത്ത നീചൻ ..

എല്ലാം ഒരു ചിതയിൽ കത്തിയെരിയാൻ 

പോകുന്ന വാർദ്ധക്യത്തിൻ പേ ചിന്തകൾ മാത്രം ...